وقتی بهمن پنجاه و هفت رسید، روزها به شتاب از پی آمدند و فرصتی برای تیرگی باقی نگذاشتند؛ چنان که شب ها فانوس فریادهای «الله اکبر» بر بام سرنوشت این ملت، درخششی دو چندان یافت.
هنوز بهمن به نیمه ی خود نرسیده بود که فرشته‌ی موعود انقلاب در آسمان خدایی کشور بال گشود و عطر کلامش جان فرزندان ملت را حیات دوباره ای بخشید.
امام آمد و انقلاب به لبخند پیروزی دل سپرد و دهه ی فجر، شکوه جاودانه اش را به رخ طاغوتیان کشید.
خداوند متعال با دست های روح اللهی خود به یاری ما آمد.
خورشید در جشنی بی غروب بربام روشن جهان ایستاده بود و تولد جمهوری گل محمدی را، نظاره می‌کرد.
❤️ موسسه‌ی امیر بیان علیه‌السلام
